รายละเอียด
ดาวน์โหลด Docx
อ่านเพิ่มเติม
พระสูตรศูรางคมสูตร เป็นพระสูตรมหายาน ที่มีความสำคัญอย่างยิ่ง ในพระพุทธศาสนานิกายเซน นิกายชาน และดินแดนบริสุทธิ์ ในพระสูตรนี้ โดยผ่านคำถาม ของพระอานนท์ที่เคารพเกี่ยวกับ “ขั้นตอนที่นำไปสู่การรู้แจ้ง” พระศากยมุนีพุทธเจ้า (วีแกน) ทรงอธิบาย เรื่องกฎแห่งเหตุปัจจัย มายาคืออะไร และหนทางสู่หนทางแห่งการรู้แจ้ง มีรายละเอียดเกี่ยวกับ พระโพธิสัตว์กวนอิม (วีแกน) ผู้เป็นที่เคารพบูชา ซึ่งแสดงธรรม เกี่ยวกับกระแสเสียงสวรรค์ ตลอดจนความสำคัญ ของการรักษาศีลอันประเสริฐ ซึ่งรวมถึง การงดเว้นจากการฆ่า และการกินเนื้อสัตว์ต่าง ๆ “ท่านทั้งหลายจงรู้เถิดว่า ผู้ที่กินเนื้อสัตว์ [...] จะจมลงสู่มหาสมุทร อันขมขื่นแห่งสังสารวัฏ และไม่สามารถเป็นศิษย์ของเราได้ พวกเขาจะฆ่าและกินกันและกัน อย่างไม่หยุดหย่อน แล้วพวกเขาจะหนีพ้น จากโลกทั้งสามได้อย่างไร” พระสูตรศูรางคมสูตร ตอนที่ 5 การรู้แจ้งของผู้อื่น พระพุทธเจ้าทรงทำนายไว้ว่า ในยุคธรรมปลายนี้ พระสูตรนี้จะเป็นพระสูตรแรก ที่จะสูญหายไป และยังทรงแนะนำวิธี ป้องกันสรรพสัตว์ ไม่ให้ล้มเหลวในยุคนี้ด้วย วันนี้เรามีความยินดีที่จะนำเสนอ บางส่วนจาก "การรู้แจ้งของผู้อื่น" ในพระสูตรศูรางคมสูตร ที่แปลโดย อุบาสก หลู่กวนยู่ ซึ่งพระศากยมุนีพุทธเจ้า (วีแกน) ทรงชี้แจง ถึงสิ่งที่จำเป็นสำหรับการปกป้อง สรรพสัตว์ไม่ให้ล้มเหลว ในยุคสุดท้ายของธรรมะ การรู้แจ้งของผู้อื่น “พระอานนท์จัดจีวรของท่าน ประนมมือทั้งสองข้าง แล้วกราบลง ที่พระบาทพระพุทธเจ้า ท่านมีความปีติยินดี ในความรู้แจ้งอันแจ่มแจ้ง ของท่านในจิต และเพื่อประโยชน์ของชนรุ่นหลัง ท่านโค้งคำนับอีกครั้ง และกล่าวว่า : ‘ข้าแต่พระผู้มีพระกรุณา และพระผู้ทรงเป็นที่เคารพนับถือ ของโลก บัดนี้ ข้าพเจ้าได้ ตื่นขึ้นสู่ประตูธรรม สู่พุทธภาวะโดยอาศัยการปฏิบัติ ที่ถูกต้อง ซึ่งข้าพเจ้า ไม่มีข้อสงสัยอีกต่อไป ข้าพเจ้าเคยได้ยินพระพุทธเจ้าตรัส ถึงพระโพธิสัตว์ที่ก่อนจะหลุดพ้น พระองค์จะตั้งพระทัย ที่จะปลดปล่อยผู้อื่น และพูดถึงพระพุทธเจ้า ที่หลังจากรู้แจ้งแล้วอย่างสมบูรณ์ พระองค์จะเสด็จมาปรากฏพระองค์ ในโลกเพื่อรู้แจ้งผู้อื่น แม้ว่าข้าพเจ้ายังไม่หลุดพ้น แต่ข้าพเจ้าขอปฏิญาณ ที่จะส่งมอบสรรพสัตว์ทั้งปวง ในสมัยธรรมสิ้นสุด ‘ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ชนรุ่นหลัง จะค่อย ๆ ห่างเหิน จากพระพุทธเจ้า และ (จะพบเห็น) พวกนอกรีตมากมาย เท่าเม็ดทรายในแม่น้ำคงคา การจะควบคุมจิตใจของตน ให้เข้าสู่สมาธิได้นั้น ควรทำอย่างไร เพื่อจัดที่นั่งสำหรับศึกษาเรียนรู้ (โพธิมณฑล) เพื่อป้องกันปีศาจ และหลีกเลี่ยงความล้มเหลว (ในการฝึกฝน) ของจิตใจ ที่ตั้งมั่นในการรู้แจ้ง’ พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญ พระอานนท์และตรัสว่า ‘ดียิ่งนัก อานนท์ (ดียิ่งนัก) ที่ท่านถามถึงการตั้งโพธิมณฑล เพื่อป้องกันสัตว์โลก ไม่ให้ล้มเหลว ในยุคสุดท้ายแห่งธรรม จงฟังสิ่งที่ฉันจะบอก อย่างตั้งใจ' พระอานนท์และที่ประชุม ต่างเฝ้ารอคำสั่งสอน อัน (ศักดิ์สิทธิ์) ด้วยความเคารพ วินัย และสามขั้นตอนสำคัญ พระพุทธเจ้าตรัสว่า ‘อานนท์ ท่านเคยได้ยินเราสอนเรื่องวินัย (วินายะ) อยู่เสมอ ซึ่งประกอบด้วยการปฏิบัติ สามขั้นตอนสำคัญ คือ การควบคุมจิต เรียกว่า ศีล ซึ่งจะนำไปสู่ ความสงบ (ธยานะ) และจากสิ่งนั่นไปสู่ปัญญา (ปรัชนา) เรียกว่า การศึกษาสามประการ แห่งมรรคโลก’ การห้ามการร่วมประเวณี อานนท์ เพราะเหตุใดการควบคุมจิต จึงเรียกว่าศีล ถ้าสัตว์ทั้งหลาย ในภพทั้งหกทั้งปวง เว้นขาดจากกามราคะแล้ว ก็จะไม่ต้อง เวียนว่ายตายเกิด อีกต่อไป การฝึกสมาธิของเธอควรจะทำให้เธอ หลุดพ้นจากกิเลสได้ แต่กิเลสเหล่านี้ จะไม่สามารถขจัดออกไปได้ หากจิตใจที่เต็มไปด้วยกิเลสของเธอ ยังไม่ถูกกำจัดออกไป แม้เธอได้มีความรู้ เช่นนี้แล้วก็ตาม หากไม่สามารถฆ่ากามราคะได้ เมื่อธยานะ (ฌาน) ปรากฏขึ้น เธอก็จะตกอยู่ ในทางของอสูร [...] เหล่าอสูรเหล่านี้ ต่างก็มีผู้ติดตาม และอวดอ้างว่า ตนได้บรรลุถึงหนทางอันสูงสุดแล้ว หลังจากที่ ฉันปรินิพพานแล้ว ในยุคสุดท้ายแห่งธรรมะ พวกมารเหล่านี้จะปรากฏอยู่ ทุกหนทุกแห่ง จะส่งเสริมกามคุณ และจะปลอมตัว เป็นเพื่อนที่ดี (กัลยาณมิตร) และทำให้สรรพสัตว์ตกสู่หลุม แห่งตัณหา จึงทำให้พลาด หนทางแห่งโพธิธรรมไป เธอควรสอนคนทางโลกที่ฝึกสมาธิ ให้ตัดขาดจากจิตใจ ที่เต็มไปด้วยราคะตั้งแต่เริ่มต้นนี้ เรียกว่าเป็นคำสอนอันล้ำลึก ของพระพุทธเจ้าเกี่ยวกับ การกระทำอันเด็ดขาดครั้งแรก ฉะนั้น อานนท์ ถ้ากิเลสตัณหายังไม่ถูกกำจัดออกไป การปฏิบัติธยานะ (ฌาน) ก็เหมือนการหุงกรวดให้กลายเป็นข้าว ถึงจะต้มมานานนับร้อย นับพันล้านชาติ ก็จะเหลือเพียงกรวดร้อนเท่านั้น ทำไม เพราะแทนที่จะมีเมล็ดข้าว กลับมีแต่ก้อนหิน หากเธอตั้งจิตอันกำหนัดไว้ ในการแสวงหาผลอันล้ำลึก ของพระพุทธภาวะ สิ่งใดก็ตาม ที่เธอตระหนักได้นั้นก็จะเป็น เพียงสิ่งทางโลกโดยธรรมชาติ หากรากของเธอคือความใคร่ เธอจะต้อง ไปสู่นรกสามประการ (คือ นรกไฟ นรกเลือด และนรกดาบ) ซึ่งเธอจะหนีไม่พ้น แล้วเธอจะค้นพบหนทาง ในการบำเพ็ญพระนิพพาน ของพระตถาคตได้อย่างไร เธอควรตัดขาด ทั้งกายและใจออกไป จนกว่าความคิด ที่จะทำเช่นนั้นจะหมดไป เมื่อนั้นเท่านั้น เธอจึงจะหวัง แสวงหาการรู้แจ้งของพระพุทธเจ้าได้ คำสอนของฉันนี้เป็นคำสอน ของพระพุทธเจ้า ส่วนคำสอนอื่นนั้นเป็นคำสอน ของอสูรร้าย (ปาปิยัน)” การห้ามฆ่า “อานนท์ ถ้าสัตว์ทั้งหลายในภพทั้งหก หยุดฆ่ากันเสียแล้ว สัตว์เหล่านั้น ก็จะไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิด อีกต่อไป การฝึกสมาธิของเธอควรจะทำให้ เธอหลุดพ้นจากกิเลสตัณหา แต่ถ้าจิตสังหารของเธอ ยังไม่ถูกตัดออกไป มันก็ไม่สามารถกำจัดมันออกไปได้ เธออาจได้รับปัญญามากมาย แต่ถ้าเธอไม่หยุดการฆ่า เมื่อธยานะ (ฌาน) ปรากฏขึ้น เธอจะตกอยู่ในวิถีของวิญญาณ ซึ่งชั้นสูงนั้น บรรลุได้โดยผี (เปรต) ชั้นกลางนั้น บรรลุได้โดยยักษ์บินและหัวหน้าผี และชั้นต่ำนั้น บรรลุได้โดยรากษะที่ติดพันกับโลก พวกนี้มีสาวก และโอ้อวดว่า ตนบรรลุมรรคอันสูงสุดแล้ว หลังจากที่ฉัน ปรินิพพานในยุคธรรมสิ้นสุด ผีเหล่านี้ จะไปปรากฏอยู่ทั่วโลก และจะอวดอ้างว่า ตนกินเนื้อ ซึ่งนำไปสู่การรู้แจ้งในพระโพธิญาณ อานนท์ ฉันยอมให้ภิกษุ บริโภคเนื้อบริสุทธิ์ห้าชนิดเท่านั้น อันเป็นผลจาก อำนาจการเปลี่ยนแปลง อันสูงสุดของเรา ไม่ใช่จากการฆ่าสัตว์ พราหมณ์อาศัยอยู่ ในประเทศที่พืชผักไม่สามารถปลูกได้ เนื่องจากชื้นเกินไป และร้อนเกินไป และเพราะมีกรวดและหินมากมาย ฉันใช้พลังแห่งความเมตตา ทางจิตวิญญาณของฉัน มอบเนื้อลวงให้กับเธอ เพื่อสนองความอยากอาหารของเธอ แล้วหลังจากที่ฉัน ปรินิพพานแล้ว เธอจะกินเนื้อสัตว์และแสร้งทำเป็น ศิษย์ของฉันได้อย่างไร เธอทั้งหลายพึงทราบว่า ผู้ที่กินเนื้อสัตว์ […] เป็นแค่รากษะที่หลังจากชีวิตนี้ จะจมลงสู่มหาสมุทร แห่งสังสารวัฏอันขมขื่น และไม่สามารถเป็นศิษย์ของเราได้ พวกเขาจะฆ่าและกินกันและกัน อย่างไม่หยุดหย่อน แล้วพวกเขาจะหนีออกจาก โลกทั้งสามได้อย่างไร […] นอกจากนี้ คุณควรสอนคนทางโลก ที่ปฏิบัติสมาธิไม่ให้ฆ่า สิ่งนี้เรียกว่าพระธรรมอันล้ำลึก ของพระพุทธเจ้า เรื่องการทำกรรมฐานข้อที่สอง ฉะนั้น อานนท์ ถ้าไม่หยุดฆ่าแล้ว การปฏิบัติธยานะ (ฌาน)-สมาธิ ก็เหมือนการปิดหู ขณะร้องไห้ด้วยความหวังว่า คนอื่นจะไม่ได้ยินเสียง หรือเหมือนพยายามซ่อนบางสิ่ง ที่ถูกเปิดเผย ให้คนเห็นหมดแล้ว”
